viernes, 5 de octubre de 2012

E S C R I B I R

escribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribirescribi
y si vieras el sol de la mañana?

No hace falta apretar mi corazón contra la pared...

se desvanece poco a poco,

La tranquilidad es verdad.




jueves, 4 de octubre de 2012

Recuerdos



Estaba sentado,
esperando
ver tu rostro
en el mar de gente.

Estaba esperando
el banco solo,
cemento sin dueño
cansado.

Te busque mirando todo
te sentí dentro mio
así permanecí
hasta la vuelta.

Me mentiste.

Yo se lo que mis ojos ven.
Y siempre caigo en que mi instinto no miente.

Siento el temor una vez mas.

Cuando la luna se consagra de sangre,
y la distancia gana en su imperiosa posicion
de olvidarme.


No estemos solos.

No te vallas.


Ya te fuiste.

Me mentiste.

martes, 2 de octubre de 2012

Así es.

Es una bomba de tiempo
Es como la creación del estallido del universo
Latido a latido
segundo a segundo.

Imaginate estar
en la cornisa del abismo mas inmenso
y bailar, y girar hasta marearte en ese sitio
o colgarte de las sabanas del recuerdo
y que el viento te mueva
como a las hojas de un árbol gigante.

Estar ahí es como tentar la suerte
es como animarte a sentir el vértigo
de sentirte vivo, seduciendo a la muerte
es como estar cercano al mas cruel dolor
pero con la paz de los sentimientos
encontrados.

Asi es el amor
Quien si quiere
puede empujarte hacia donde "nada" es,
y "todo" no existe

lunes, 1 de octubre de 2012

AMBIVALENCIA.

Doble mirada
Doble cuerpo
Doble boca
Doble sueño
Doble anhelo
Doble tiempo
Doble SOL
Doble LUNA
Doble amor
Doble alegría
Doble camino
Doble sensación
Doble tortura
Doble angustia
Doble día
Doble noche
Doble vida
DOBLE DOLOR.

domingo, 30 de septiembre de 2012

albas

Hablando con vos...
Las frecuencias se expanden en otro nivel,
solo quiero aterrizar en tu boca
eternamente...

o escuchar tu voz, mientras caminamos
las plumas suaves de la esperanza,
en el ascensor de nube
que recorre nuestra emoción.

Es el vaivén de las olas
o el estremecimiento de mil arboles,
es la noche vestida de sol
y las flores que cantan al alba.

Acariciar tus manos,
mas allá de las plegarias,
acariciarlas quietamente
en un sentido amplificado.

Detrás de la puerta de la habitación
encontraras todas las palabras
que te sorprenderán esperándote
y repitiéndote el amor a cada instante.

Y en el atardecer de nuestra vida
cuando las lucesitas ya sean soles
despertar a tu lado hasta la muerte
y acompañarte de la mano al infinito.


Fue en invierno donde el corazón aprendio


V

A mi siempre me Gusto el rock.-
a mi siempre me criticaron. y lo siguen haciendo.
Pero comprendí que no me va caerle bien a todo el mundo.
y siempre me guie por mis propias reglas.

Cuantas mañanas contemplaron mis ojos?
Cuantos dolores soporto mi corazón?
Cuantas angustias? cuantas agonías?
y aveces oh! sentí amor!

La mente en blanco es lo que quiero,
y lograr que me odies para que no me hables mas.
Lograr que te alejes
como esa flor de invierno que murió cubierta de escarcha.

Ya volé de esas historias de niños...
ya sumergí mi finitud en abismos intensos
y no estoy trastornado pensando en ese pasado
ni me deje llevar nunca por tus palabras.

Puedo ser el mejor amigo que tengas
pero así también el mas aguerrido enemigo
Pero hoy soy tu pasado
y no creo ser importante como para contemplarme en tu vida.

Desde hace rato tendrías que haberte ido...
desde antes que comencemos.

Estas palabras son las diferencias de quien es
y escribe

y de quien es manejado y lee.